Fırın Sütlaç

Ölü balık
Herkes nasıl hayatından bezgin, tatsız tuzsuz çalışıyor böyle anlatamam. Ekonomik buhran herkesi depresyona soktu.
Ne krizmiş be !!
Ölü balıklara döndü ahali.
Misal ;
Ne zamandır kendime saç düzleştiricisi almak istiyordum.Önce internetten baktım hangi marka iyidir, hangi özellikleri olan üründen daha iyi verim alırım, forumlara girdim memnun kalınmayan hangisiymiş falan filan diye okudum. İşte seramik kaplamalı olacak, elektriklenmeyi önleyen iyon özelliği olacak, ele alınınca çok ağır olmayacak…vs.vs.
Bir kaç markayı beynime yazdım. Önce Vatan Computer’e gittik eşimle. Fotoğraf makinemi ve cep telefonumu oradan almıştım. Hizmeti fena değildi. Saç düzleştiricilerinin olduğu stand ta iki bayan satış elemanı vardı. Bize bön bön bakmalarından arızalı tipler olduklarını anladım ben tabi. Üzerimde böyle insanları çeken bir mıknatıs olduğunu düşünmeye başladım son zamanlarda :)))
Birinci elemanın gösterdiği aletin kutusundan başka ürün çıktı. Fiyatını sorduk. Biri 150 diğeri 200 dedi. Fiyatı muamma yani. Bizimle ilk ilgilenen elemanın yüz ifadesi mimiksiz, donuk.Tam bir robot.Ölü balık ! :) Gitti bir yerlere, sonra kayboldu. İkinci kız bizimle ilgilenmeye başladı. İlgilenmek denirse. Çeşit az. Bunlarda ellerindekini bize kakalamaya çalışıyorlar.Göstere göstere bir tane ürün gösterdi.Saçımı açtırdı.”Durun nasıl düzleştirilir, göstereyim” falan dedi.Ben, bir satış elemanı olarak ürünün özelliklerini anlatacak diye beklerken kız saçıma fön çekmeye başladı.Zar zor elinden aldım.”Benim test etmem lazım, hafif mi, değil mi bir bakayım” dedim. “Hayır, düzleştiriciyle beraber sizi de mi veriyorlar” diyecektim kendimi zor tuttum. “Bunun özellikleri ne ? İyon özelliği var mı bunun ?” diye sordum. “Bilmiyorum isterseniz interneti açayım okuyun” demez mi? Bunu süs olarak koymuşlar oraya.Satış elemanı değil, kuaför olacakmış aslında. İnternetten sipariş verirdim, niye geldim ki ben buraya? “ Kalsın” dedim ve almadan çıktık. Teknosa’ya gittik. Oradan alabildim neyseki :s

Genelleme yapıp kırıcı olmak istemiyorum kesinlikle. Ama mağazalardaki satıcı

arkadaşların çoğunun gerçekten yapmak istediği iş bu değil de iş bulamadıkları için bu işi yapıyorlarmış gibi geliyor bana. Gerçekten hayallerine ulaşmış, yapmak istediklerini yaşamına geçirebilmiş kişi çok azdır muhtemelen. Kim nerede dikiş tutturmuşsa, parasını nereden kazanabiliyorsa orada devam ediyor hayatına.Ya da bir sıçrama tahtası gibi görüp bulunduğu yeri pek ciddiye almıyor.Ekmek aslanın ağzında olunca suçlamamakta lazım onları. Ama sevmesen bile yaptığın işe saygı duyacaksın, en azından bu işten para kazandığını bileceksin. İşinden nefret eden, memnun olmayan kişi anında kendini açığa çıkartıyor.Özellikle müşterilerle direkt temas halinde olanlar çok daha fazla kendilerini belli ediyorlar.
Yüzlerinden akıyor bu ve hemen karşısındakine geçiyor.

Bir düşünür demişki ;

Ya işinizi sevin !

Ya da sevdiğiniz işi yapın !

Sevmiyorsanız bırakın, sevenler yapsın !

Cuk oturdu konunun üstüne ne diyeyim daha :))))

Tarifim;
Malzemeler:

• 1 lt.süt
• 1/2 su bardağı pirinç
• 1 su bardağı toz şeker
• 1.5 yemek kaşığı buğday nişastası
• 1 paket vanilya
• 1 yumurta

Yapılışı:

1. Pirinçleri yıkayıp orta boy bir tencerede üzerini biraz geçecek kadar su koyup yumuşayana kadar haşlayın.
2. 1,5 su bardağı kadar sütü bir cezveye ayırın.
3. Sonra üzerine kalan sütü ve 1 su bardağı toz şekeri döküp kaynayana kadar karıştırın.
4. Cezvedeki süte nişasta ve vanilyayı katıp sürekli karıştırın ve koyulaşınca sütlacın içine katın.
5. 6-7 dakika kadar daha pişirip ocağı kapatın.
6. Sütlacın içinden küçük bir kase sütlaç ayırıp biraz soğutun.
7. Kalan sütlaçları kaplara dağıtın.
8. 1 yumurtanın sarısını çırpıp ayırdığınız kasedeki sütlaca katıp karıştırın.
9. Kaplardaki sütlaçların üzerine eşit şekilde yumurtalı harcı yayın.
10. Fırın tepsinize kapları yerleştirip kapların yarısına kadar gelecek şekilde tepsiye su doldurun.
11. Önceden ısıtılmış 200 derecede fırında üzerleri kızarana kadar pişirin.